Om bakeriet
HISTORIA
Alle veger fører til Lom
Eg kan vel eigentleg ikkje forklare korleis det heile starta. Det er ikkje slik at dette var den endelege planen men meir slik at ting vert til undervegs. Det eine tek det andre og plutseleg er du ein stad du kanskje ikkje i utgangspunktet hadde tenkt at du skulle vera, heller ei lang rekkje med tilfeldige hendingar som tek deg dit. Uansett kva du hadde tenkt og planlagt. Difor er vi her no. I Lom. Difor ryk det frå pipa i bakeriet.
Når eg ser attende på åra så kan eg likevel sjå at det er ein del ting som har vore meir verdifullt enn andre. Eg skal prøve å forklare noko av det her, og resten kan du jo lesa i dei to bøkene vi har laga innimellom utvidingar, bygging, hektiske sumrar og bollebakst.
KVIFOR LOM
Det er ei historie om tilfelle
Mange har lurt på kva i all verda var grunnen til at vi endast i Lom, og skal eg vera heilt ærleg er det ei historie om tilfelle som kom i ei god koreografert rekkjefølgje.
Kortversjonen startar nok eigentleg med at eg var lei av å stå på eit restaurantkjøken dag og natt, noko eg hadde gjort i mange år. Eg hadde lyst til å prøve noko nytt, samstundes som eg tenkte på kva eg eigentleg hadde lyst til å gjera. Det er ikkje bra for familielivet å arbeide så mykje som eg hadde gjort i periodar. Vi hadde lyst til å starte noko som var vårt. Slik blei det jo til slutt men dette med mindre arbeid har det vel foreløpig ikkje vore noko av. Det har vore enda meir, men på same tid er det annleis å leva i Lom enn i byen, på ein god måte. Det er på sin plass å understreka for alle som draumar om å bu på landet og starte noko, at det ikkje blir mykje tid til å sjå graset veks. Det er hardt arbeid, men kjensla av å skape noko på heilt eigne premissar er utruleg godt.
Vi har investert mykje av oss sjølve i dette prosjektet og fått mykje attende. Prosessen fra ein draum til ein vill idé og dit vi er komen i dag, kjem ikkje av vår eiga staheit og vilje, men også alle som har hjelpt oss. Det var Øyvind og Emanuel på Åpent Bakeri som fyrst fekk meg til å forstå at eg ikkje kunne bake før dei lærte meg den rette og ordentlege måten. Dette gjorde dei til ønskje om å hjelpe oss frå Lom Kommune, både Arne Brimi og Kristoffer Hovland, som allereie hadde sett Lom på kartet med tankar og handverk i matfagleg verdsklasse. Sjølvsagt til slutt, alle som har hjelpt oss på bakeriet med alt som skal gjeras, då ikkje berre for å starte, men også halde hjula i gong kvar einaste dag heile året
Eg tenkte kanskje på bakeriet som mitt i byrjinga, men no tenkjer eg på det som vårt.
KVALITET OG HANDTVERK
Det fins inga snarveger til gode brød
Det som er det mest spanande med baking, i førehald til å lage mat, er at det ikkje finns snarveger.
Gode bakevarar handlar nesten alltid om tid og prosessar. Det er prosessar som du i liten grad kan påverka og om du forsøkjer å ha innverknad på dei, vert resultata som regel semre.
Hjå oss bakast alt for hand. Det er eit realt arbeid og kvart einaste brød eller bolle har på den måten sin individuell kvalitet. Sjølvsagt har vi eltemaskinar og hjelpemiddel som gjer kvardagen til ein baker, litt meir enkel men til sjuande og sist er det eit handverk.
Vi brukar også gjennomgåande, skikkelege råvarar og kjøper berre ting vi sjølv tykkjer held den kvaliteten vi ønskjer å betale. Alle produkta blir på den måten behandla einskild, som i seg sjølv er ein kvalitetsgaranti. Når du har baka titusenvis av bollar føler du at alt er som det skal. Du merker nyansane i deigen. spensten, vekta og konsistensen. Det er det som er handverk, det sitt i handa.
Det er inga overdriving å seie at det og baka er ein kunst. Eg tør påstå at sjølv om vi er ganske gode, lærer vi stadig noko nytt og får nye erfaringar og ny kunnskap kvar dag. Heldigvis er det slik og det gjer kvar eineste dag litt mindre føreseieleg. Det er sant som dei seier; "kvar gong du bakar blir det andre bollar."
